اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ
خداست آن که بادها را می‌فرستد تا ابرها را برانگیزد و آن گونه که خواهد [=طبق نظاماتی] آن را در آسمان می‌گستراند و به صورت توده‌هایی [انبوه و متراکم] در می‌آورد آنگاه ریزه باران را می‌بینی که از درون آن بیرون می‌آید و چون آن را به هر که از بندگانش که خواهد [=طبق نظاماتی] فرو بارد، آن گاه شادمان می‌شوند.64
64 – آیه 43 سوره نور (24:43) نیز گویای همین مطلب است [آیا نمی‌بینی که خداوند ابرها را قطار‌وار با تأنی می‌راند؛ سپس مابین آنها پیوستگی و اتصال برقرار می‌سازد، پس از آن به روی هم انبوهشان می‌سازد؛ در این هنگام دانه‌های اولیه باران را می‌بینی که از لابلای آن خارج می‌شود. و از آسمان از کوه‌هایی که یخ [تگرگ] در آن است...].