وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ وَلَئِن جِئْتَهُم بِآيَةٍ لَّيَقُـولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُبْطِلُونَ
ما در این قرآن برای [هدایت] مردم از هر گونه مَثلی سخن گفته‌ایم71 [با این حال] اگر بر آنان [هر] آیه‌ای عرضه کنی، مسلماً منکران خواهند گفت: شما باطل‌گرایانی بیش نیستید.
71- «مَثَلْ»، تفهیم مطلب از طریق ارائه دلیل و حجت یا نمونه و شبیه است تا عبرتی در این تطبیق حاصل گردد. مثال‌ها عاقبت و سرانجام کارها را تشریح و تبیین می‌کنند.
مجسمه را در زبان عربی «تمثال» می‌گویند که قالب و مُدلی از انسان، حیوانات یا اشیاء دیگر است. گاهی اخلاق و رفتار یا شیوه زندگی کسی الگویی «مثال» زدنی برای دیگران می‌شود. کما آنکه عیسی بن مریم مجسمه مِهر و محبّت و مثالی برای بنی‌اسرائیل بود [زخرف 57 و 59]، فرعون نیز نظام حکومتی خود را الگویی نمونه و مثال زدنی می‌دانست [طه 63]. مثال زدن‌های قرآن، تفهیم مطلب از طریق ارائه مدل مشابه است.