19 – در فریضه «امر بمعروف و نهی از منکر»، معنای «امر»، آنچنان که در زبان فارسی فهمیده می‌شود، فرمان دادن از موضع بالا و تحمیل عقیده نیست؛ چرا که در اینصورت با اصل «لا اکراه فی الدین» تناقض پیدا می‌کند، بلکه نوعی نظر دهی، راهنمایی و دلالت کردن است. آیات: مریم 55 (19:55) ، طه 132 (20:132) ، اعراف 110 (7:110) ، و شعراء 35 (26:35) این نظر را به روشنی نشان می‌دهد.

20 – ایفای فریضه «امر بمعروف و نهی از منکر» که در زمان ما همان انتقاد و اعتراض ملت به عملکرد حاکمان در نقض قانون اساسی و حقوق ملت به شمار می‌رود، همانطور که می‌بینیم، «مصیبت»بار است و زندان و شکنجه و در مواردی اعدام دارد. سخن لقمان همین است که حق را بگو و عوارضش را به جان بخر! به راستی چقدر فرق است میان امر بمعروفی که نان و آب و حقوق و مزایا دارد، با امر بمعروف مصیبت آور قرآنی! اولی رسمی و دولتی و عملی مزدورانه است، دومی مردمی، آگاهانه و عملی متفکرانه.