وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ
و [بلکه در انکار مسئولیت و معاد] گفتند: آیا وقتی در خاک گُم شدیم [=ذرات وجودمان پس از پوسیدگی، جذب خاک شد]، آیا واقعاً در آفرینش جدیدی پدید می‌آییم؟ [اما ریشه انکار آنها این بهانه‌ها نیست] بلکه آنها لقای پروردگارشان را انکار می‌کنند.11
11 – منظور از انکار لقای پروردگار، ممکن است انکار روز رستاخیز باشد، یا انکار امکان ارتباط مستقیم بنده با آفریدگار خود [بی واسطه بُت‌ها و شفیعان] که در قرآن او را از رگ گردن نزدیک تر به انسان معرفی کرده است [والله اعلم].