أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنفُسُهُمْ أَفَلَا يُبْصِرُونَ
آیا ندیده‌اند [=توجه نکرده‌اند که نه شفیعان آن‌ها، بلکه] مسلماً این ماییم که آب را به سوی زمین‌های خشک و فاقد گیاه می‌رانیم31 و به سبب آن کشتزاری پدید می‌آوریم که دامهاشان و خودشان از آن تغذیه می‌کنند؟32 آیا نمی‌بینند؟
31 – سوق دادن آب به سوی سرزمین‌های تشنه، ناشی از شیب زمین و وضعیت کوه‌ها و دره و دشت در نظامات تکوینی خدا در زمین است، و گرنه آب یا در دل زمین فرو می‌رفت و یا ساکن می‌ماند.
32 – مقدم آمدن تغذیه چارپایان بر تغذیه انسان، به نظر می‌رسد به دلیل عمومی‌تر بودن آن و نیز تغذیه انسان از شیر و گوشت و فرآورده‌های حیوانی باشد.