يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَـوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَـوْلًا مَّعْرُوفًا
ای همسران پیامبر، شما مانند هیچ یک از زنان [عادی جامعه] نیستید. باشد که پروای خدا داشته باشید31 [تا الگوی نیکویی برای بانوان دیگر شوید]، پس به صدای خود [حالت] ناز و نرمش ندهید تا کسی که بیماردل است [در شما] طمع کند، و به گونه‌ای متعارف [=به طور طبیعی] سخن بگویید.
31 – مشابه جمله «إِنِ اتَّقَیْتُنَّ» در این آیه، در سوره مریم آیه 18 (19:18) [قَالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا] نیز آمده است. مفسرین و مترجمان [تا جائی که این قلم دیده است] حرف اِنْ را در هر دو آیه شرطیه گرفته و گفته‌اند: اگر تقوا داشته باشید. در حالی که اگر تقوا داشتند، چنین تذکری معنا پیدا نمی‌کرد. به نظر می‌رسد حرف اِنْ در هر دو آیه جنبه تحکم و توصیه داشته باشد؛ یعنی شما باید، یا شایسته است تقوا داشته و خود را کنترل کنید [والله اعلم].