وَمَا كَانَ لِـمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا
و هیچ مرد و زن مؤمنی را نسزد که چون خدا و رسولش به کاری فرمان دهند، برای آنان در کارشان اختیاری باشد.39 و هر که خدا و رسولش را نافرمانی کند، به گمراهی آشکاری رها شده است.
39 – منظور نفی اختیار و حق انتخاب کلی نیست، استثناً به موردی اشاره می‌کند که فرمان خدا و رسول برای نوعی سنت‌شکنی یا مصلحتی عام صادر شده باشد. سوء استفاده از این آیه در تعمیم سلب اختیار از مردم به رهبران سیاسی، به ادعای برخورداری از ولایت خدا و رسول، نوعی تحریف کلام و کج فهمی است.