مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُـولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ
خدا برای هیچکس در درونش دو قلب [=دو مرکز احساس و عاطفه] قرار نداده است و همسران‌تان را که [هنگام مشاجرات با اتکاء به سنّت‌های دوران جاهلیت، برای متارکه] مادر خود خطاب می‌کنید،5 مادر شما قرار نداده است [مادر شما فقط کسی است که شما را زاییده] و نیز فرزند خوانده‌های شما را فرزند [حقیقی] شما قرار نداده است؛ این سخنِ زبانی شماست و خدا حقیقت را می‌گوید. [می‌خواهد صداقت داشته باشید] و اوست که شما را به راه [درست] رهبری می‌کند.
5 – در روزگار جاهلیت رسم بود که اگر مردی به زن خود مى‌گفت: «انت کظهر اُمی» [تو همچون پشت مادرم هستی = ما از یک پُشتیم] او را بر خود حرام کرده بود. این رسم «ظهار» نامیده مى‌شد که هنگام عصبانیت بر زبان جاری مى‌گشت. 5 آیه ابتدای سوره مجادله [سوره 58 (58:1) ] با تفصیل بیشتری در مورد این رسم ظالمانه روزگار جاهلیت سخن گفته و متخلفین را سخت تهدید کرده است.