يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، به خانه‌های [=حجره‌های] پیامبر داخل نشوید،61 مگر آنکه برای صرف غذا اجازه یافته [=دعوت شده] باشید.62 بی آنکه [زودتر از وقت مقرّر] در انتظار آماده شدن غذا بنشینید، بلکه هر گاه فرا خوانده شدید وارد شوید و چون غذا خوردید پراکنده گردید و سرگرم گپ و گفتگو نشوید؛ که این [رفتار شما] پیامبر را می‌آزارد و [از ابراز آن] در برابر شما شرم دارد63 ولی خدا از [بیان] حق شرم ندارد. و هر گاه از همسران پیامبر چیزی [مرتبط با پذیرایی] خواستید، از پشت پرده درخواست کنید که این [شیوه] برای دل‌های شما و آنان پاک تر است.64 و شما را نسزد که پیامبر خدا را بیازارید و نه هرگز پس از او با همسرانش ازدواج کنید که چنین کاری در نظر خدا [خطایی] بزرگ است.65
61 – بدیهی است پیامبر خانه‌های متعددی به معنای امروز شامل اطاق‌های متعدد نداشته است، منظور همان حجره‌های ساده‌ای است که متصل به مسجد برای اهل بیت خود ساخته بود.
62 – رعایت این آداب معاشرت، محدود به مناسبات با پیامبر نیست، توصیه‌ای است همگانی و همه جایی.
63 – این نکته‌ای بس لطیف است که پیامبر اسلام در مقام زمامدار یک جامعه، حتی از بیان تذکری ملایم به مدعوین، که معمولا توده‌های فقیر و تهی‌دست بودند، شرم داشته و به خود اجازه نمی‌داده سخنی بگوید که موجب رنجیدگی احتمالی آنان گردد. این ادب و حکمت و هنرِ مردم‌داری کجا و خلقیات خشن و بی‌فرهنگ اعراب کجا؟ بی‌جهت نیست که در قرآن آمده است که «برای شما در [خلقیات] پیامبر اسوه‌ای نیکوست».
64 – از آنجایی که سیاق آیه در مورد پذیرایی در خانه رسول است، قاعدتا درخواست مهمانان از همسر صاحب‌خانه باید در ارتباط با موضوع مرتبط با پذیرایی باشد، مثل: درخواست قاشق و بشقاب و نمکدان و غیره. با این حال این تذکر می‌تواند در موارد غیر آن نیز صادق باشد.
65 – ممکن است گفته شود چنین ممنوعیتی امتیاز ویژه برای شخص پیامبر و محرومیتی برای همسرانش پس از او به شمار می‌رود، اما اگر موضوع را از جنبه شخصی فراتر دیده و به آثار و ابعاد این کار توجه کنیم، به تبعات نامطلوب اجتماعی آن بهتر پی می‌بریم. این قضیه دو طرف دارد؛ یکی وابستگان به شخص رهبر، که پس از او ممکن است با تکیه بر این امتیازات، از علاقه و ارادت توده‌های مردم برای رسیدن به قدرت سیاسی و مادی سوء استفاده کنند، دیگر سیاست مدارانی که با نفوذ و نزدیک شدن به آنها قصد قبضه کردن قدرت کنند. داستان پیوستن طلحه و زبیر به عایشه و برپایی جنگ جمل در حکومت حضرت علی(ع) و کشته شدن هزاران مسلمان مثالی عبرت‌آموز است، نقش بیوه مائو در چین، بی‌نظیر بوتو در پاکستان و ایندیریا گاندی در هندوستان و امثال آن نمونه‌های قابل ذکری از نقش همسر یا خانواده رهبران پس از فوت آنها و تداعی کننده نظامات موروثی می‌باشد.