يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ
[آن‌ها] برای او آنچه می‌خواست از محراب‌ها26 [=سنگرها یا برج و باروهای دفاعی]، مجسمه‌ها، ظروف بزرگ به اندازه حوض‌ها و دیگ‌های عظیم ثابت [=حجاری شده در دل سنگ] می‌ساختند27 ای خاندان داود، عمل شاکرانه کنید که بندگان شاکرِ من اندک‌اند.
26- «مَحَارِیبَ» جمع محراب از ریشه «حَربْ» [جنگ] است، به این دلیل به محل پیش‌نماز، یا تمام مسجد، محراب می‌گویند که گویی محل حرب با شیطان است. به قلعه‌های نظامی و برج و باروها هم به دلیل مصون و محفوظ نگه داشتن سربازان از جنگِ تهاجمی دشمن محاریب گفته می‌شد.
27- با توجه به ملک سلیمان، قدرت بی‌نظیر سیاسی و شوکت حکومت او، چنین می‌نماید که همه این استحکامات برای ارتش او بوده باشد، ظروف و دیگ‌های عظیم نیز می‌تواند ابزاری برای تغذیه ارتش عظیم او به شمار آید. تماثیل نیز معلوم نیست حتما تندیس‌های هنری برای تزئین کاخ‌ها بوده باشد، تمثال می‌تواند سرستون‌ها، مجسمه شیر یا نمادهای دیگر باشد.