وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ
و [در مسیر] میان آنان و شهری که در آن برکت داده بودیم [=بیت‌المقدس]، شهرهایی آشکار34 [=پر جلوه] پدید آوردیم و سیر و سفر [راحت و امن] را بین آنها مقدّر [=به اندازه] ساختیم35 [=منزلگاهایی برای رفع خستگی در فواصل معین نهادیم و گفتیم] شب‌ها و روزها در امنیت کامل در این مسیرها سفر کنید.36
34 – «قُرًى ظَاهِرَهً» اشاره به آبادی‌های پر جلوه و آشکار [از شدت و وسعت آبادی] دارد که همچون شهرهای شمال ایران با حومه خود به هم پیوسته بودند.
35- وجود استراحتگاه‌های بین راهی برای تهیه بنزین و مایحتاج ضروری و رفع خستگی در فواصل معین در روزگار ما امری طبیعی است، اما در قرون و هزاره‌های پیشین چنین پیش‌بینی و برنامه‌ریزی و اجرا، کاری فوق‌العاده پیشرفته محسوب می‌شده است. فعل «قدّرنا» از ریشه قدر [اندازه] به نظر می‌رسد به همین نظم و برنامه رفاهی اشاره داشته باشد.
36- اشاره به عامل «امنیت» شبانه‌روزی در روزگاری که جاده‌ها در ناامنی مطلق بوده و شیطان‌صفتان راهزنی می‌کردند، نکته بسیار مهمی است که نباید از ظرف زمانی و مکانی آن غافل بود. در آیات قبل، از آبادی و شکوفایی اقتصادی سخن گفته و در این آیه از «توسعه ارتباطات» [جاده‌سازی] و امنیت ایاب و ذهاب، حتی شبانه، در جاده‌ها. این سه اصل [آبادی، ارتباط، امنیت] پایه‌های اصلی رشد و توسعه اقتصادی در روزگار ما نیز محسوب می‌شوند.