وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِـمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَـوْلَ يَقُـولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَـوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ

و کسانی که کفر ورزیدند [=این حقایق را نادیده گرفته و انکار کردند] گفتند: ما هرگز به این قرآن و نه به آنچه پیش از آن بوده [=تورات و انجیل] ایمان نمی‌آوریم. ای کاش می‌دیدی این ستمگران را، آنگاه که در پیشگاه پروردگارشان [برای پاسخ‌گویی به انکارشان] نگه داشته می‌شوند، که [چگونه با فرافکنی] با یکدیگر سخن رد و بدل [=مجادله] می‌کنند [=تقصیر را به گردن هم می‌اندازند]! کسانی که به ضعف کشیده شده بودند [=مردم تحت ستم یا سر سپرده] به کسانی که احساس خود بزرگ‌بینی می‌کردند [=مستکبران] گویند: اگر شما نبودید ما حتماً مؤمن می‌شدیم.