وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُـولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَـؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ
روزی که خدا همه آن‌ها را [که برای حاجات خود به شفاعت بُت‌ها- نماد فرشتگان- متوسل می‌شدند] گِرد آورد، در آن روز به فرشتگان گوید: آیا اینها [واقعاً] شما را عبادت می‌کردند؟53
53- مشرکین فرشتگان را دختران خدا، که به تصورشان اداره عالم انسان‌ها به آن‌ها سپرده شده، می‌دانستند و با قربانی کردن در آستانه بُت‌ها، که آن‌ها را نیز نشانه و نمادی از فرشتگان می‌پنداشتند، حاجات خود را، در دفع ضرر یا جلب منفعت طلب می‌کردند. در واقع فرشتگان را در خدمت تأمین منافع خود گرفته وآنها را خرج خود می‌کردند، نه آنکه شیفته و عبادت کننده واقعی فرشتگان باشند. همچنانکه امروز نیز بسیاری از توسل‌ها و تشفع‌ها به پیامبران و اولیاء دین از همین قبیل است.
معنای عبادت، نه پرستش، که ترجمه مصطلح است، بلکه دلباخته و تسلیم معبودی شدن و هموار کردن وجود خود برای پذیرش فرامین اوست.