قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

بگو: هر پاداشی از شما خواستم، آن نیز برای خودتان است [=رعایت تقوا به سود خودتان است]62 پاداش من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزی گواه است.

62- بر حسب مفاد آیه 23 سوره شوری (42:23) «بگو: من جز موّدت میان نزدیکان اجری از شما نمی‌خواهم» [قُلْ لا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى]، همانطور که پاداش واقعی والدین و معلمین، همان تعلیم و تربیت فرزندان و محصلان است، پاداش مورد انتظار پیامبر نیز چیزی جز ایجاد برادری و دوستی [میان] قبائلی که به رغم خویشاوندی، قرن‌ها با یکدیگر ستیزه می‌کردند، نبوده است. [نگاه کنید به: آل‌عمران 103 (3:103) ، انفال 63 (8:63) ، و قریش 1 (106:1) و 2]