قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِي وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ
بگو: من اگر گمراه شوم، جز این نیست که به زیان خویش گمراه شده‌ام و اگر هم رهبری شوم به سبب وحی‌ای است که پروردگارم به من می‌فرستد؛ مسلماً او بسیار شنوا[ی نیاز هدایتی بندگان]، بسیار نزدیک [برای اجابت دعای آنان] است.65
65- صفات سمیع و قریب هر دو مبالغه و در نهایت است، خدا شنوای دعاهای به زبان آمده یا در ضمیر نهان شده است و از همه نیازهای جسمی و روحی ما مطلع است و چون از خودمان بر ما نزدیکتر است، هر گاه گامی به سوی او پیش رویم، به همان نسبت وصال حاصل می‌شود، اجابت همان برداشتن فاصله و مانع و حجاب است. [رک به اجابت دعا از همین قلم]