1 – میان دو فعل: «خَلَقَ» و «فَطَرَ» تفاوتی موجود است؛ خلق ممکن است تکراری یا مسبوق به سابقه باشد، آدمیان نیز در کار خلق صنعت و ساختمان هستند، اما فطر از شکافتن عدم و پدید آوردن خلقتی بدیع و نوین سخن می‌گوید. به تعبیری شاعرانه:
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم.

2 – رسول، فرستاده خدا برای انجام مأموریتی ویژه است که می‌تواند فرشته یا انسان باشد؛ حج 75 (22:75) - «اللهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلائِکَهِ رُسُلاً وَمِنَ النَّاسِ...» [خدا از میان فرشتگان و انسان‌ها رسولانی برمی‌گزیند...]

3 – «أَجْنِحَهٍ» جمع «جناح» است و جناح، بال پرنده است. البته ملائکه موجودات مادّی نیستند که همچون پرندگان بال داشته باشند! این تشبیهی است برای فهم آدمیان در ابعاد قدرت و توانایی انجام کار و مأموریت. همچنان که پرندگان بُعد فزون‌تری از آدمیان دارند.

4 – «قدیر» از ریشه «قدر» به معنای سازماندهی، اندازه‌گذاری و نظام‌بخشی است که البته پایه یا محصول قدرت و توانایی می‌باشد.