وَاللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا يُنقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ
و خدا شما را از خاکی18 آفرید، سپس از نطفه‌ای، سپس شما را [به صورت] زوج‌هایی قرار داد و هیچ [موجود] مؤنثی حامله نمی‌شود و وضع حمل نمی‌کند جز به علم او [=هیچیک از مراحل جنینی از علم او غایب نیست]. و به عمر هیچ کس نه افزوده می‌گردد و نه از آن کاسته می‌شود مگر در کتابی [از نظام تقدیر ثبت گشته است]. بی‌تردید چنین کاری بر خدا آسان است.
18 – منظور از «تراب»، نه همین خاک معمولی، بلکه برگرفته و برکشیده‌ای از آن است. اصطلاحات: سلاله من طین [چکیده‌ای از خاک- مؤمنین 12 (23:12) ] و طین لازب [گِل چسبنده- صافات 11 (37:11) ] بیانگر همین ویژگی است. در قرآن هر گاه خاک معمولی مورد نظر بوده، با الف و لام معرفه [الطین] ذکر شده، ولی در بقیه موارد، که مربوط به مواد اولیه آفرینش است، به صورت نکره [طین ٍ، طیناً] بیان شده است.