إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا
مسلماً این خداست که آسمان‌ها و زمین را از این که زائل [=از مدار خود منحرف و متلاشی] شوند نگه می‌دارد51 و اگر منحرف شدند جز او هیچکس قادر به نگهداری آن‌ها [در نظام جاذبه‌ای تعیین شده] نیست. به راستی خدا بردبار آمرزنده است.52
51 – زوال، نابودی ناشی از انتقال از مقام و موقعیت است. در قرآن آمده است که کافران قبل از عذاب سوگند یاد می‌کردند که هیچ زوالی برای آنان نیست [ابراهیم 44 (14:44) ]. منظور از زوال در این مورد انتقال از قدرت و ثروت است، اما در این آیه، منظور زوال زمین و ستارگان از نظم مقدّر شده در مدارات کهکشانی است.
52- در فرهنگ قرآن، «حلیم» به کسى گفته مى‌شود که عکس‌العمل فورى ناشى از خشم و غضب نشان نمى‌دهد، بلکه با علم و تسلطى که بر خود دارد، به طرف مقابل فرصت جبران مى‌دهد. خدا حلیم است زیرا ما را به خاطر گناه به سرعت عذاب نمى‌کند بلکه یک عمر برای توبه و اصلاح فرصت مى‌دهد.