إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ
تنها کسی را بیم توانی داد [=از هشدارت تأثیر می‌پذیرد] که پیرو ذکر [=پذیرای پندِ بیدارکننده] باشد و از [خدای] رحمان در نهان بیم کند8 [=وجدان مهارکننده نفس در خفا داشته باشد]. پس او را به آمرزش و پاداشی کریمانه بشارت ده.
8 – در قرآن 11 بار از خشیّت نسبت به «الله» و 8 بار از خشیّت نسبت به «ربّ» یاد کرده است و این آیه و آیه 33 سوره ق (50:33) از خشیّت نسبت به «رحمن» در غیب که دلالت بر نوعی احساس شرم در نافرمانی پنهان از کسی می‌کند که سرچشمه رحمت و خوبی‌ها به همه خلائق است.