2 – نام حکیم جمعاً [به صورت حکیم یا حکیماً] 97 بار در قرآن آمده است که 90 مورد آن درباره خدا و 7 مورد آن [آل‌عمران 58 (3:58) ، یونس 1 (10:1) ، هود 1 (11:1) ، لقمان 2 (31:2) ، یاسین 2 (36:2) ، زخرف 4 (43:4) ، و دخان 4 (44:4) ] در وصف قرآن است. معنای ریشه‌ای حکم، منع از فساد برای اصلاح است، چنانچه داوری و قضاوت در اختلافات را برای اصلاح روابط «حکم» می‌گویند. مفهوم استحکام، استواری و خلل‌ناپذیر بودن در این واژه نهفته است و حکیم بودن خدا، بر خیر مطلق و بی‌عیب و نقص بودن اوامر و آفرینش او دلالت می‌کند. حکیم بودن کتاب هدایتش نیز نشانگر این حقیقت است که راهنمایی و ارشاد این کتاب، استوار و ابدی و ابطال‌ناپذیر می‌باشد.