أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ
آیا [انتظار دارید من هم] به جای او معبودانی برگیرم؟ [در اینصورت] اگر [خدای] رحمان اراده گزندی بر من کند، نه شفاعت آنها به سودم انجامد و نه می‌توانند مرا رهایی بخشند.15
15 – مشرکان به دو دلیل به بُت‌ها و معبودان دیگر پناه می‌بردند؛ جلب منافع و دفع ضرر. در این آیه می‌گوید: آنها نه نفعی دارند که بتوانند واسطه شوند و نه می‌توانند ضرر و خطر را از شما دور سازند.