وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
و هرگاه به آن‌ها گفته شود: از آنچه خدا روزی‌تان داده انفاق [=خرج نیازمندان] کنید، کسانی که ناسپاسی کردند [=شکر نعمت به جای نیاوردند] به مؤمنان گویند: آیا کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‌خواست، خود طعامش می‌داد! شما [با این توصیه] جز در گمراهی آشکاری نیستید.34
34 – معنای «ضَلالٍ مُبِینٍ» را در این آیه باید از زاویه دید کافران فهمید، نه از نظر معنوی و الهی. گمراهی مورد نظر آنان با معیارهای دنیایی همان غیرمنطقی بودن دادن مال خود به دیگران می باشد.