54- «طَمَسَ» نوعی محو کردن یا محو شدن است. مثل زوال نور ستارگان [تکویر 2]، کوری ظاهری یا باطنی [یس 66 (36:66) و قمر 37 (54:37) ]، نابودی و محو اموال [یونس 88 (10:88) ]، اما محو وجوه [صورت‌های باطنی و توجهات دل] و برگرداندن آنها به پشت [ارتجاع و عقبگرد]، فطرت انگیزنده به سوی سعادت را تغییر می‌دهد و به قهقرا می‌کشاند. این تغییر شخصیتی را قرآن بارها وصف کرده است، از جمله: «...یَرُدُّوکُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ کَافِرِینَ» [آل‌عمران 100 (3:100) ]. به کار بردن ضمیر متکلم مع‌الغیر [نا] در افعال این آیه [نَزَّلْنَا، نَطْمِس، فَنَرُدَّهَا، نَلْعَنَهُم، لَعَنَّا] نقش نظامات مقدّر شده در جهان و در فطرت آدمی و نقش نیروهای کارگزار جهان [فرشتگان] و نیز خود شخص را شامل می‌شود.