5 – به کار بردن ضمیر«ما» [در انا جعلنا]، به جای ضمیر متکلم وحده «من» [انی جعلتُ]، نشانگر نظاماتی است که آفریدگار در جهان هستی و عالم انسان‌ها قرار داده و قوانینی که بر عملکرد ما حاکم ساخته است، و گرنه قرار دادن غل و زنجیر تا زیر چانه، به گونه‌ای که شخص راه را از چاه تشخیص ندهد، خلاف موهبت اختیار و هدایت کتاب و رسولان است. این غل و زنجیرها چیزی جز بندهای اسارت و وابستگی‌های متنوعی که خود به گردن می‌گیرند نمی‌باشد.

6 – این تمثیل و تجسیم، ارائه کننده تصویری است از آدم‌های یک‌بُعدی و متعصب که با کله‌شقی و لجبازی و «نه» گفتن به هر ندای هدایتی، سرهای تکبر خود را بالا گرفته و حقوق محرومان را پایمال می‌کنند.