61 – واژه «ملکوت» از ریشه «ملک»، 4 بار در قرآن تکرار شده است. علمای لغت، حروف «و» و «ت» را برای مبالغه در مُلک [مالکیت و فرمانروایی] می‌دانند. شاید برگردان فارسی «ساختار و نظام» تا حدودی بیانگر معنای این واژه باشد. سه مورد زیر کاربرد این کلمه را در قرآن نشان می‌دهد:
انعام 75 (6:75) – ما ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم. «وَکَذَلِکَ نُرِی إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ...»
اعراف 185 (7:185) – آیا منکران در ملکوت آسمان‌ها و زمین نمی‌نگرند؟ «أَوَلَمْ یَنْظُرُوا فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ...»
مؤمنین 88 (23:88) – [به منکران] بگو: ملکوت همه چیز به دست کیست؟ «قُلْ مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ...»