76- در آیه 6 سوره جن (72:6) آمده است: «وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا». اگر جریان تاریخی پناه بردن توده‌های فرصت‌طلب مردم به اربابان زر و زور و تزویر را در نظر داشته باشیم، مفهوم پنهانی و پوشیدگی را که در معنای کلمه «جن» نهفته است، در نفاق و ریاکاری و ادّعای خدمت و خیرخواهی آن اربابان جن صفت در می‌یابیم.

77- مشرکان معاصر پیامبر اسلام(ص) چنین می‌پنداشتند که خدا ربّ الارباب است و اداره جهان و عالم انسان‌ها را به فرشتگان، که می‌گفتند دختران او هستند! سپرده است و بندگان باید برای تقرّب به خدا، در دفع بلایا و جلب منافع، به بُت‌ها، که آنها را نماد فرشتگان و شفیع درگاه خداوند می‌پنداشتند، متوسل شوند. ن ک به: نجم 26 (53:26) و 37 (53:37) ، صافات 150 (37:150) ، زخرف 19 (43:19) ، مریم 88 (19:88) تا 92، انبیاء 26 (21:26) ، زمر 4 (39:4) ، یونس 18 (10:18) و انعام 94 (6:94) .
مشرکین حتی سه بُت معروف خود را: لات، عُزّی و مَنات می‌نامیدند که هر سه کلمه از نظر لغوی مؤنث مجازی هستند.
واژه «إِنثی» [مفرد، جمع و تثنیه] جمعاً 30 بار در قرآن تکرار شده که در بیش از نیمی از موارد مذکر را در کنار مؤنث [ذکر و انثی] قرار گرفته است. شگفت آن که مشرکین در عین آن که داشتن دختر را ننگ می‌پنداشتند و پسران را به خود اختصاص می‌دادند، فرشتگان را دختران خدا می‌شمردند. شگفت‌تر آنکه ظاهراً در همه فرهنگ‌ها فرشته‌ها، آن که فارغ از جنسیت هستند، به صورت زن به تصویر کشیده شده‌اند!