86- کلمه از ریشه «کَلمْ»، در اصل به معنای «تأثیر» است. به زخم ناشی از شمشیر و نیزه، کَلْمْ، و به آنچه با چشم یا گوش درک می‌شود و در شنونده «تأثیر» می‌گذارد، کلام می‌گویند. قرآن حضرت عیسی را کلمه خدا [کلمه من الله] نامیده است [آل‌عمران 39 (3:39) و 45 (3:45) ، نساء 171 (4:171) ]، که مادرش مریم(س) تحت تأثیر القای فرشته‌ای حامله شد و تأثیری عظیم در تاریخ گذاشت. خداوند ابراهیم(ع) را نیز با «کلماتی» مبتلا ساخت. کلمات خدا همان قوانین و نظامات «مؤثری» است که خداوند در جهان مقدّر فرموده و نیز کلماتی که آدم از پروردگارش دریافت، شناخت حقایقی از هدایت پس از توبه بود.