10- درست است که واژه سمع در مورد شنیدن به کار می‌رود، اما شنیدن فرآیندی است که از برخورد امواج صوتی گوینده‌ای با گوش ما و فعل و انفعالات سیستم شنوایی و جریان الکتریکی که به مغز ارسال می‌شود حاصل می‌گردد. همانطور که برای تقویت امواج صوتی از سمعک استفاده می‌کنیم، برای مقابله با اصوات شدید [در انفجارات نظامی و مشابه آن] از گوشی‌هایی مخصوص بهره می‌بریم و برای آرامش خواب، پنبه یا فیلترهایی در گوش خود قرار می‌دهیم. کره زمین نیز در برابر چنین امواجی مجهز شده است تا نتوانند به سوی ملأ اعلی [طبقات جوّ] دست یابند.
استفاده از واژه سمع نباید ما را در معنای متعارف آن که شنیدن است متوقف سازد. و گرنه در فهم معنای «والله سمیع» باز می‌مانیم، چرا که خدا همچون ما نیازمند ابزار شنوایی نیست، ولی از هر حرکت صوتی و غیر آن در جهان باخبر است.
در سوره طور آیه 38 (52:38) ، به استماع حقایقی از طریق نردبان [همچون دکل‌های مخابراتی] اشاره شده است که نشان می‌دهد منظور از استماع، الزاماً دریافت امواج صوتی توسط شنوایی آدمیان نمی‌باشد و معنایی عام‌تر دارد.
اتفاقا فعل «یسّمعّون» در این سوره در اصل یتسمعّون [در باب تفعّل] بوده که در این باب دلالت بر حالت، توانایی و پذیرش این فعل می‌کند [مثل: تشکل، تسلط، تقلب و...] و در این سوره نشان داده می‌شوند آن امواج توانایی ورود به نظام حفاظتی را ندارند.

11- «قَذَفَ»، رها کردن و انداختن چیزی به چیز دیگر است، مثل: انداختن ترس بر دل‌ها [احزاب 26 (33:26) ]، انداختن حق به جان باطل [انبیاء 18 (21:18) و سبا 48 (34:48) ]، انداختن جعبه در آب [طه 39 (20:39) ]، و... به نظر می‌رسد معنای «یُقْذَفُونَ» در آیه 8، پرتاب کردن ذرات نفوذی از طبقه مغناطیسی به دام مرگباری است که از نظر علمی به نام کاشف آن [وَن اَلِن James Van Allen- فضانورد آمریکایی]، کمربند ون الن [Van Allen Radiation Belt] نام گذاری شده است.]