فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ
آنگاه نگاهی به ستاره‌ها کرد.44
44- مردم بابل ستاره‌پرست بودند و برای هر اقدامی، خیر و شرّ، و سعد و نحس آن را در نگاه به وضعیت ستارگان جستجو می‌کردند. از دنباله آیات چنین برمی‌آید که در آن روز مردم برای انجام مراسمی دینی به خارج شهر می‌رفتند و ابراهیم برای آنکه در این مراسم شرکت نکند و بتواند به سراغ بُت‌های آنان برود، با نگاهی به ستاره‌ها، ظاهراً چنین وانمود می‌کند که گویا طالع خود در این تصمیم را از ستاره‌ها می‌طلبد تا گمان کنند بر باور خودشان است.