فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ
و گفت: من بیمارم [=حال مساعدی برای شرکت در مراسم ندارم].45
45- این سخن را برخی «دروغ مصلحت‌آمیز» تلقی کرده‌اند! در حالی که ممکن است ابراهیم به راستی بیمار بوده است، علاوه بر آن، نوجوانی که در سینه‌اش زد و خورد شک و تردید از باورهای غیر عقلانی مردم جریان دارد و سرگشته در جستجوی حقیقت و مجادله با مخالفان است، از نظر روحی در تلاطم و ناآرامی قرار دارد و طبیعی است که بگوید: من حال مساعدی ندارم.