فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
آنگاه [ابراهیم] پنهانی به سوی بُتهاشان رفت46 و [برای اطمینان خاطر از ناتوانیشان] پرسید چرا چیزی نمیخورید!؟
46- در آیات 91 و 93 دو بار فعل «راغ» که دلالت بر حرکتی پنهانی میکند تکرار شده است، هم رفتن ابراهیم به بُتخانه پنهانی و مخفیانه بود و هم ضربه کاری زدنش به بُتها. هر چند در بُتخانه کسی نبود که او را ببیند، ولی ضربه ناگهانی وارد کردن ممکن است ناشی از شدّت انکار او از شرک و بُتپرستی بوده باشد [والله اعلم].