14- انابه همان توبه، یعنی بازگشت است، اما بازگشتی مکرّر پس از هر گناه و رجوعی بعد از هر رجوع. به همین دلیل به زنبور عسل، به دلیل رفت و آمد مکررش به کندو، «نوب» و به حوادث پی در پی «نائبه» می‌گویند. از آنجایی که آدمی دائماً در معرض غفلت و نسیان و دور شدن از حق است و مرتکب گناه می‌شود، تکرار توبه را انابه می‌گویند، بنابراین «منیب» کسی است که با مراقبت بر گفتار و کردار خود، همواره در حال اصلاح مسیر و بازگشت به صراط مستقیم است.