15- مسخّر بودن کوه‌ها برای داود، که در این آیه [و نیز انبیاء 79 (21:79) ] آمده است، بر دانش علمی او در استخراج آهن و فلزات دیگر، ذوب کردن و تهیه مفتول‌های سیمی برای ساخت زره‌های دفاعی دلالت می‌کند: سبا 10 (34:10) و 11- «...وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ...» [برای او آهن را نرم ساختیم و به او الهام کردیم تا زره‌هایی بساز و در حلقه‌های آن رعایت اندازه کن].

16- «عَشِی» به تاریکی شب و اشراق به طلوع خورشید گفته می‌شود. تعبیری است از کاری شبانه روزی.

17- منظور از تسبیح، انجام کاری مثبت برای رفع نقص و نارسایی است. تسبیح کوه‌ها که در آیات دیگر قرآن به آن اشاره شده، قابل استفاده و بهره‌برداری بودن آن‌ها می‌باشد. داستان صوت دلربای داودی و انعکاس تسبیح او در کوه‌ها که بعضاً نقل می‌کنند معلوم نیست چه پیام هدایتی دارد!؟