وَهَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ
آیا خبر آن دو مجادله کننده ستیزه‌گر21 که [برای دادخواهی نزد داود، زمانی‌که در خلوت خود غرق عبادت بود] از محراب بالا رفتند22 به تو رسیده است؟
21- «خَصْم» را برخی «دشمن» ترجمه کرده‌اند که چندان درست نمی‌باشد. معادل عربی دشمنی عداوت است. فرق عداوت با خصومت در این است که در عداوت دشمنی قلبی غلبه دارد، و در خصومت دشمنی لفظی. این برداشت را می‌توان از 18 موردی که مشتقات کلمه خصم در قرآن آمده است به روشنی دریافت کرد. در واقع خصومت جدال لفظی و دعوای زبانی است و اشاره این سوره به بگو مگو و مشاجره دو برادر است نه کینه و دشمنی آنها.
22- «تَسَوَّرُوا» از ریشه «سَوَرَ» [بالا رفتن با جهش] و صعود کردن است، دیوار و قلعه دورِ شهر را نیز سُور می‌گویند. به دستبند نیز که مثل قلعه مُچ دست را احاطه می‌کند سِوار [جمع آن اَسْوَره و اساوِر] گفته می‌شود، سوره‌های قرآن هم مجموعه‌ای فراگیر است.