إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ

[به یاد آر] آنگاه که نزدیک غروب42 اسبان تیزتکی43 را [برای تدارک نبرد] بر او عرضه کردند.

42- کلمه «عَشِیِّ» در قرآن اغلب با کلمات متقابلی همچون ابکار [ابتدای صبح] و اشراق [طلوع خورشید] و غداه [فاصله طلوع فجر تا طلوع خورشید] آمده است [مریم 11 (19:11) ، ص 18 (38:18) ، و انعام 52 (6:52) ]. با این تقابل، به نظر می‌رسد معنای «عشی»، آخرین دقایق روز در آستانه غروب باشد [والله اعلم].

43- «الصَّافِنَات» جمع صَفَن به اسبی گفته می‌شود که نُک سُم خود را به زمین می‌گذارد و بر سه سم خود می‌ایستد! گویی حاضر آماده تاخت زدن است. «جِیَاد» جمع جواد به اسبان تیزتک گفته می‌شود که گویی در دویدن اهل جود و بخشش‌اند و کاهلی نمی‌کنند.