فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
پس [درنتیجه انکارشان] خدا خواری [و شرمساری] در زندگی دنیا را به آنان چشاند44 و بی‌تردید عذاب آخرت بزرگتر [از عذاب دنیا] است،45 اگر [واقعاً] می‌دانستند!
44- «خِزْیَ» شرمساری و احساس خواری، در قرآن به دنبال و ناشی از ذلّت آمده است: طه 134 (20:134) : «...مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى»
کسی که با نفی هدفداری و حکمت آمیز بودن جهان، به بیهوده‌گرایی عمر می‌گذراند، از هماهنگی با آفرینش و رشد و کمال باز می‌ماند و استعدادهای خود را صرف تأمین خواسته‌های دنیایی می‌گرداند و درنتیجه به خود و دیگران ستم می‌کند. معنای ظلم عدم تعادل و نبودن در جایگاه خود است. آنکه برای آخرت کاری نکرده، دستِ خالی و بی‌یار و یاور است.
45- جمله «وَلَعَذَابُ الْآخِرَهِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ» در آیه 33 سوره قلم (68:33) نیز آمده است که تدبّر در آن، برای پی بردن به معنای عذاب و درک ارتباط عذاب دنیا با عذاب آخرت بسیار مؤثر است.