أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ
[با وجود آنکه مرگ و حیات آن‌ها به دست اوست] آیا به غیر از خدا شفیعانی می‌گیرند!؟ بگو: حتی اگر توان هیچ کاری نداشته باشند و اندیشه هم نکنند63 [آیا باز هم شفاعت آنان را طلب می‌کنید]!؟
63- معنای ریشه‌ای «عقل»، حفظ و نگهداری است. تفکر، اندیشه کردن در امور و محصول اندیشه، «علم» است. اما حفظ و نگهداری علم و کاربرد آن در زندگی، تعقل نامیده می‌شود. پس عاقل کسی است که از دانش خود در مسیر درست استفاده کند. مسلما بُت‌ها و انسان‌های وفات یافته تفکر و تعقّل نمی‌کنند.