خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ
آسمان‌ها و زمین را به حق [=هدفدار] آفرید. [پرده] شب را بر روز می‌پوشاند9 و [پرتو] روز را بر شب، و خورشید و ماه را [نیز طبق نظاماتی] رام گردانیده که هر کدام تا سرآمدی معین روانند [=عمری حساب شده دارند]، آگاه باشید که او [در برابر منکران] شکست‌ناپذیر و [نسبت به مؤمنان] بس آمرزنده است.
9- فعل «یُکَوِّرُ» به نوعی پیچیده و جمع شدن است. مثل پیچیدن عمامه و دستار بر سر، همچنین جمع کردن حساب‌های پراکنده و امثالهم. در این سوره از پیچیده شدن و فراگیری شب بر روز و روز بر شب که ناشی از حرکت دورانی زمین به دور خورشید است سخن گفته شده و در آیه اول سوره تکویر «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَت» از درهم پیچیده و منقبض شدن خورشید، به دلیل تمام شدن نیروی تشعشعی حاصل از تبدیل ئیدروژن به هلیوم و غلبه نیروی جاذبه بر نیروی دافعه هسته‌ای.