وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
و [در مقابل] خدا پرهیزکاران را به سبب موجبات رهاییشان81 [=تقوایی که داشتند] نجات میبخشد، [به گونهای که] نه گزندی به آنان میرسد82 و نه اندوهگین میشوند.
81- «فوز» رسیدن سلامت و بیخطر به مقصد است و «مفازه» اسم مکان یا وسیله چنین موفقیتی است. چتر نجات نوعی «مفازه»، و فرود آرام و به سلامت، «فوز» است. به همین نحو نجات از دنیاپرستی به مدد مراتبی از ایمان و عمل ممکن میگردد که «مفازه» [مواضع فکری و عملی] به شمار میرود. در قرآن آمده است برای پرواپیشگان دستگیرههای نجاتی است [إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا- نباء 31]. و در جهت مقابل، متولیان دنیاطلب دینفروش که عوام میپندارند جایگاهشان حتما در بهشت است، هیچ دستگیره نجاتی از عذاب نخواهند داشت [آلعمران 188 (3:188) ].
82- جمله «لا خوف ٌ عَلیهِم وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ» [یا علیکم/ تحزنون] 19 بار در قرآن تکرار شده است. در این آیه به جای «لا خوف علیهم»، «لا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ» آمده است که نتیجه خوف نداشتن است.