وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ
و کسانی که کفر ورزیدند [=با حق در افتادند] گروه گروه به سوی دوزخ رانده شوند،97 تا آنگاه که بدان رسند درهای آن گشوده گردد98 و نگهبانان دوزخ به آنان گویند: مگر رسولانی از میان خودتان برای شما نیامدند تا آیات خدا را بر شما بخوانند و به دیدار امروزتان هشدار دهند!؟ گویند: آری [ولی امروز توبه و طلب آمرزش می‌کنیم]، اما کلمه [=فرمان یا تأثیر تبه‌کاری‌ها] بر کافران تحقّق یافته است.
97- ساقَ، راندن چیزی یا کسی به طرف مقصدی است.
98- گشوده گشتن درهای دوزخ با فعل مجهول «فُتِحَتْ» آمده است که گویا نشانی است از اعمال کافران که گشاینده چنین درهایی به شمار می‌رود.