وَتَرَى الْمَلَائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَقِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَـمِينَ
و [در آن روز] فرشتگان را گرد آمده پیرامون عرش بینی104 که به ستایش پروردگارشان تسبیح می‌کنند105 و میان آنان داوری خواهد شد و گفته شود: شکر و سپاس خدای را که آفریدگار [=ارباب و صاحب اختیار و کارساز] جهانیان است.
104- «عرش» تمثیلی است از فرمانروایی و نظام مدیریت جهان و گرد آمدن فرشتگان پیرامون عرش نشانی است از در خدمت و فرمان‌بر بودن آنان، در حد درک و فهم زمینی ما.
105- تسبیح به حمد، انجام وظیفه و کار مثبت اصلاحی برای رشد و کمال بخشیدن به هستی؛ نه به اجبار و اکراه، بلکه با میل و رغبت و به انگیزه حمد و سپاس است.