لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ

- [آن معاندان یهود] هرگز به شما گزندی نرسانند، مگر اندک آزاری، اگر هم با شما کارزار کنند، [از ترس] به شما پشت می‌کنند. پس از آن [نیز] مورد یاری قرار نمی‌گیرند. 220

220 - مخاطبین این آیه، معاصران پیامبرند که به ریسمان خدا چنگ زده، دعوت به خیر و امر به معروف و نهی از منکر می‌کردند. تضمین بی‌تأثیری توطئه‌های یهود، ناشی از چنان استحکام ایمانی و عملی بود. اگر امروز فاسقان اهل کتاب، نه «أَذًى»، بلکه ضررهای خانمانسوز و ضربه‌های ذلیل کننده بر بسیاری از جوامع اسلامی، از جمله سوریه، عراق، لیبی، افغانستان و... زده‌اند، علت اصلی‌اش دور شدن مسلمانان از همان پایه‌ها و پیمان‌هایی است که تضمین کننده شکست ناپذیری آنها می‌گشت.