234 - آسیب بزرگی که گهگاه به کشاورزان و باغداران وارد می‌شود، سرمای غیرمنتظره‌ای است که در فصل بهار، پس از سر برآوردن نهال‌های نورس و شکوفه‌های لطیف می‌وزد و جوانه‌ها و سردرختی‌ها را در یخبندان‌ها خراب می‌کند؛ یا گرمای سوزنده‌ای که در مناطق گرم جنگل‌ها را نیز به آتش می‌کشد. ریشه لغوی «صِر» از صَرَرَ به معنای بستن و گِره زدن است، سرما یا گرمای شدید گویی هر آنچه را باز شده گِره می‌زند و جمع می‌کند.
تنها طبیعت نیست که به تعادل و هماهنگی وابسته است، آدمیان نیز با افراط و تفریط و طغیان بر سنّت‌ها و قوانین الهی، مواهب انسانی و استعدادهای رشد و کمال خود را می‌سوزانند. مثال فوق بیانگر و نمودار محصول تلاش و کوشش کسانی است که با امید بستن به اموال و اولاد از خدا بریده‌اند. فراموش کردن خدا، آدمی را از استعدادهای متعالی خویش بیگانه و با ثروت و قدرت قرین و به دنیا و رقابت‌های آن مشغول می‌سازد که محصولی جز اختلاف و عداوت ندارد. مگر جنگ‌های خانمانسوز جهانی جز ظهور و بروز همین خصلت‌های مادّی‌گرایانه است؟ این آتش‌‌ها جلوه دنیایی دوری از خدا است، جلوه اخروی آن، آتش جاویدی است که دوری از رحمت پدید می‌آورد.