وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
و همانا [نباید فراموش کنید که] خدا شما را در [جنگ] بدر، یاری کرد در حالی که [در برابر نفرات و تجهیزات برتر دشمن] فروتر بودید. پس پروای خدا پیشه کنید [از نافرمانی او بیم داشته باشید]، باشد تا شکر [=استفاده بهینه از امکانات] گزارید. 247
247 - کفر، ناسپاسی، نادیده گرفتن و ضایع کردن نعمت است. و شکر، سپاسگزاری از نعمت دهنده، به زبان آوردن آن و بهره‌برداری عملی از نعمت با رضایت صاحب نعمت می‌باشد. در معنای ریشه‌ای شکر، نوعی فزونی و زیادت است. این واژه در زبان عربی در موارد: چشمه پُر آب، گاو پر شیر و آسمان پر باران به کار برده می‌شود که تماماً دلالت بر برکت داشتن و رشد و توسعه و استفاده بهینه از نعمت می‌کند.