249 - «فَوْر» همان جوشیدن و فوران است. این کلمه 4 بار در قرآن تکرار شده است؛ 2 بار فوران آب در داستان طوفان نوح [هود 40 (11:40) و مؤمنون 27 (23:27) ]، یک بار جوش و خروش آتش، مثل شعله‌های خورشیدی [ملک 7 (67:7) ]، و همین آیه که نشانگر فوران خشم و هجوم گسترده دشمن می‌باشد.

250 - در آیه قبل از «الْمَلآئِکَهِ مُنزَلِین» نام برد و در این آیه از «الْمَلآئِکَهِ مُسَوِّمِینَ». در آیه 9 انفال (8:9) نیز از «الْمَلَائِکَهِ مُرْدِفِینَ» یاد شده است. هرکدام از این اوصاف نمایانگر حالتی از چنان امدادی است؛ مُنزَلِین گویا دلالت بر نزول در زمینه روحی و آمادگی و استعداد مجاهدان می‌کند. مُسَوِّمِینَ را نشان‌گذار نامیده‌اند! از 15 موردی که مشتقات این کلمه در قرآن آمده است، می‌توان مفهوم چشاندن عذاب [یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَاب]، داغ و نشان‌دار کردن اسبان [آل‌عمران 14 (3:14) ]، هدفدار و معیّن بودن عذاب [ذاریات 34 (51:34) و هود 83 (11:83) ]، و سیمای شخصیتی هر کس [6 آیه] را در موارد مختلف استنباط کرد. تعبیر مُرْدِفِینَ احتمالاً دلالت بر ردیف و پی در پی بودن آن امداد و سلسله مراتب آن متناسب با آمادگی گیرنده امداد می‌کند.