300 - پیام این آیه را در ارتباط با آیات قبل و فضای به ظاهر نومید کننده شکستِ سهمگین نبرد اُحد با خیل شهیدان به خون خفته، مجروحان از پای درآمده، پیامبر زخم برداشته، فرمانده مُثله شده [حمزه] و دشمن دلشاد از پیروزی باید فهمید. در چنین فضایی بود که زبان طعنه و تبلیغ و توطئه منافقان و یهود بر ضربه‌خوردگان گشوده شده بود و از موضع به ظاهر ناصحانه آنها را به سازش با سران کفرپیشه مکه و صرفنظر کردن از باورهای توحیدی توصیه می‌کردند. هشدار به کسانی است که ایمان آورده‌اند، تا مبادا با انقلابی ارتجاعی به دوران جاهلیت برگردند که چنین انقلابی زیانبار و به سوی هلاکت رفتن است. دریغ از عبرت‌گیری ما از این هشدارها و مراقبت از انقلابی مردمی با شعارهای توحیدی که به شخص‌پرستی و استبداد دینی و متلاشی شدن یک ملت و خسارت‌های عظیم در ابعاد گوناگون منتهی شد. پناه بر خدا از آینده دنیایی و آخرت ما.

301 - «مَولی» از ریشه «وَلی» [نزدیکی]، به کسی گفته می‌شود که به دلیل نزدیک‌تر بودن به شخص امور او را سرپرستی می‌کند. به دوست نزدیک و کارساز هم ولی گفته می‌شود. همچنین عموزاده‌ها [موالی] که نسبت نزدیکی دارند. به ورثه نیز که نزدیکتر به میّت هستند موالی می‌گویند. دوزخ به تعبیر قرآن مولای اصحاب النّار است «...مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ» [حدید 15 (57:15) ]. به تعبیر قرآن خدا «نِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ» [بهترین مولی و بهترین یاور] است [انفال 40 (8:40) ، حج 78 (22:78) ]، مولای حق است [انعام 62 (6:62) و یونس 30 (10:30) ]، خدا مولای مؤمنین در قیامت است و کافران مولایی ندارند [دخان 41 (44:41) ، محمد 11 (47:11) ، بقره 286 (2:286) و توبه 51 (9:51) ].