يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ

- [آنها] به نعمتی [خاص] از خدا احساس شادی [=انبساط خاطر] می‌کنند و [نیز به] فضلی 349 [=فزون بخشی از سوی او] و البته خدا پاداش مؤمنین را ضایع نمی‌سازد.

349 - نکره آمدن «نِعْمَهٍ» و «فَضْلٍ» دلالت بر ناشناخته بودن آن نعمت و فضل برای آدمیان در دنیای خاکی می‌کند.