وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ
و [ای پیامبر!] کسانی که در [مسابقه] کفر شتاب می‌گیرند، تو را اندوهگین نکنند، 359 آنها [با این حق ستیزی‌ها] هرگز زیانی به خدا نمی‌رسانند. خدا می‌خواهد برای آنان نصیبی در آخرت قرار ندهد 360 [اراده خدا در پاداش، متناسب با عمل بندگان است] و برای آنها عذابی بس بزرگ است.
359 - «یُسَارِعُونَ» مضارع سرعت گرفتن [در باب مفاعله= مسارعه] پیشی گرفتن کافران از یکدیگر را در تلاش برای خاموش کردن چراغ هدایت می‌رساند. چنین شتابی پیامبر رحمت را از موانعی که بر سر راه رسالتش می‌نهادند محزون می‌کرد.
360 - این اراده معطوف به مشیّت خداست. خدا به بندگانش موهبت اختیار و حق انتخاب را عنایت کرده تا هرکس با عمل خویش سرنوشتش را رقم بزند. اراده خدا بر این تعلق گرفته که پیشتازان در کفر را نصیبی از بهره آخرت قرار ندهد. عدالت و حکمت چنین حکم می‌کند، نه آنکه خدا بخلی در بخشش داشته باشد.