الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُـولٍ حَتَّى يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

همان کسانی که گفتند: بی‌گمان خدا به ما عهد کرده که به هیچ پیامبری ایمان نیاوریم مگر آن که قربانی‌ای برای ما بیاورد که آتش [آسمانی] آن را بسوزاند! 374 بگو: پیش از من فرستادگانی دلایلی روشن [یا معجزاتی] برای شما آوردند و [نیز] آنچه را که گفتید. 375 اگر راست می‌گویید، پس چرا آنها را کُشتید؟ 376

374 - چنین عهدی البته در آنچه موسی(ع) برای آنها آورده بود وجود نداشت. اما در تورات [کتاب اول پادشاهان، باب 18، شماره 34 تا 40] چنین معجزه‌ای را به ایلیای نبی نسبت داده شده است. گرچه آنچنان که در باب 19 شماره 11 همان کتاب از تورات آمده، قصد جان او را نیز کرده بودند. «ایلیا جواب داد: ...اسرائیل عهد خود را با تو شکسته‌اند، قربانگاهایت را خراب کرده و تمام انبیای تو را کشته‌اند و من تنها باقی مانده‌ام. حال می‌خواهند مرا هم بکشند».
مطالب کتاب پادشاهان، که قسمتی از تورات است، سالیانی دراز پس از موسی توسط کاهنان [کاتبان] یهود نوشته شده و با خرافات و خواسته‌های آن قوم مخلوط شده است.

375 - آنها به جای توجه به دلایل روشن و هدایتی که رسولان برای برانگیختن عقل و خرد آنها عرضه می‌کردند، به دنبال معجزه و چشم‌بندی بودند تا ناخودآگاه چیزی را بپذیرند. جمله «وَبِالَّذِی قُلْتُمْ» نشان می‌دهد چنین عهدی واقعیت نداشته و به زبان خود آنها جاری شده است.

376 - معلوم می‌شود یهودیان همان ایلیا را هم، که چنان معجزه‌ای را از جانب خود به او نسبت می‌دادند، کشته‌اند. چه بسا دعای ایلیا برای اجابت و قبول قربانی مردم بوده باشد که همچون دعای طلب باران [استسقاء] در فرهنگ مسلمانان از قدیم وجود داشته و هیچ تضمینی هم برای اجابت فوری آن به دعای هیچ کس داده نشده است، سوخته شدن قربانی توسط آتش آسمانی! همچون کشف و کراماتی که به بعضی از بزرگان نسبت داده شده، سینه به سینه نقل شده است.