فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّالِـحِينَ
پس [در پرتو این دعای خالص] فرشتگان او را، در حالی که در محراب عبادت ایستاده نماز میگزارد، 100 ندا دادند که محققاً خدا تو را به [تولد] یحیی مژده میدهد که تصدیق کننده کلمهای از خدا [=عیسی مسیح] 101 و بزرگوار و پارسا و پیامبری از صالحین خواهد بود. 102
100 - وصف «قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ» بیش از به تصویر کشیدن ایستادن ظاهری، اشاره به معنای مجازی و عمیقتری از ایستادگی در راه خدا دارد [والله اعلم].
101 - قرآن حضرت عیسی را کلمه خدا [کلمه من الله] نامیده است [آلعمران 39 (3:39) و 45 (3:45) ، نساء 171 (4:171) ]، زیرا مادرش مریم[س] به القای فرشتهای حامله شد و تأثیری عظیم در تاریخ بنیاسرائیل گذاشت. خداوند ابراهیم(ع) را نیز با «کلماتی» مبتلا ساخت. کلمات خدا همان قوانین و نظامات مؤثری است که خداوند در جهان مقدّر فرموده و این نظامات را عامل تبدیل کنندهای در جهان نیست [انعام 34 (6:34) ، 115 (6:115) و یونس 74 (10:74) ].
102 - «سَیِّد» به آقا و بزرگ قوم گفته میشود و جمعیت زیاد را «سواد الاعظم» مینامند. سید القوم اداره کننده سواد اعظم است که بر معیار فضل و کمال و درستی گزیده میشود. جمع سیّد، سادات [بزرگان جامعه] است: احزاب 67 (33:67) - وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلا.
درضمن، نام یحیی علاوه بر این آیه، در آیات 7 (19:7) و 12 (19:12) سوره مریم، 85 انعام (6:85) و 90 انبیاء (21:90) نیز آمده است. منظور از اسم یحیی، لفظ نیست، بلکه صفت و ویژگی اوست، همچنانکه «اسماء الحسنی» نمایانگر صفات و رفتارهای نیکوی خدا هستند. یحیی از ریشه «حی»، دلالت بر احیاءگری آن پیامبر و نقش حیاتبخش معنوی او برای مردم میکند. برخی گفتهاند بیهمتا بودنش در تولد از پدر و مادری سالخورده و فاقد استعداد فرزنددار شدن دلیل این نام میباشد. برحسب توصیفات قرآن نام یحیی بیسابقه بوده است [مریم 7 (19:7) ]، از همان کودکی خدا به او حکمت آموخته و بر جدّی گرفتن کتاب [تورات] توصیهاش کرده است. یحیی مهر و محبّت خدایی داشت، پاک سیرت و پرهیزگار و نسبت به والدینش بسیار نیکوکار بود و هرگز خودکامگی و نافرمانی نداشت [مریم 12 (16:12) ] او از صالحین روزگار به شمار میرفت [انعام 85 (6:85) ]. والدینش نیز پیشتاز در کارهای خیر و خاشع توأم با بیم و امید در دعای پروردگار بودند [انبیاء 90 (21:90) ].